Dobey, 7 januari 2020

‘T Moment Waarop Jij Stierf,
Toen Brak Mijn Hart In Twee,
Eèn Helft Gevuld Met Pijn,
De Andere Helft Stierf Mee.

Ik Lig Vaak Wakker 'S nachts
En Denk Dan Vol Verlangen
Aan Toen Jij Er Nog Was,
Met Tranen Op Mijn Wangen.

De Herinnering Aan Jou
Is Wat Mij Nooit Verlaat,
Die Vult Mijn Hart Met Pijn,
Iets Wat Nooit Overgaat.

Ik Berg Je In Mijn Hart
En Daar Blijf Jij Voorgoed,
Tot Eens Die Dag Aanbreekt
Dat Ik Jou Weer Ontmoet